Αστέρια στον ελληνικό ουρανό (2)

Η «ΦS» συνεχίζει το αφιέρωμα στις μεγάλες μορφές που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα με το δεύτερο μέρος που αφορά τους κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες.

• 

  Γράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΤΗΣ

Ο Κώστας Καραπατής

Ο Κώστας Καραπατής ήταν ένας από τους κορυφαίους στην θέση του στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και ολόκληρη την δεκαετία του ’50. Διέθετε φοβερή αλτικότητα ένώ ήταν από τους πρώτους που έπαιζαν μακριά από τα δοκάρια τους. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Ηρακλή όπου έδειξε τα πρώτα δείγματα του ταλέντου του. Σύντομα όμως πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό όπου και απογειωσε την καριέρα του. Με τους «ερυθρόλευκους» πήρε 4 πρωταθλήματα (1954, 1955, 1956, 1957) και 4 Κύπελλα (1952, 1953, 1954, 1957). Στην συνέχεια επέστρεψε στον Ηρακλή όπου έκλεισε την καριέρα του. Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε 1 φορά.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΚΑΜΑΝΗΣ

Από τους πιο σημαντικούς τερματοφύλακες στην δεκαετία του ’90 ο Χρήστος Καρκαμάνης, ήταν πολύ σταθερός στις επεμβάσεις του και έδινε σιγουριά στους συμπαίκτες του. Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του το πέρασε κάτω από τα δοκάρια του Άρη τον οποίο υπηρέτησε για 10 χρόνια. Το 1997 άλλαξε ομάδα αλλά όχι και πόλη καθώς πήγε στον Ηρακλή όπου είχε μια καλή παρουσία για άλλα 2 χρόνια. Στην συνέχεια αγωνιστηκέ σε αρκετές ομάδες όπως Τρίκαλα, Ποσειδών Νέων Πόρων και Ολυμπιακός Βόλου όπου και έκλεισε την καριέρα του. Με την εθνική ομάδα είχε 10 συμμετοχές ενώ αγωνίστηκε στο Μουντιάλ του 1994.

ΦΑΝΗΣ ΚΑΤΕΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

Ο Φάνης Κατεργιαννάκης με την φανέλα του Ολυμπιακού

Ο Φάνης Κατεργιαννάκης συνέχισε την πολύ καλή παράδοση που έχει η ομάδα του Άρη στην θέση του τερματοφύλακα. Πρωτοφόρεσε την κίτρινη φανέλα το 1994 σαν αναπληρωματικός του Καρκαμάνη αλλά σύντομα καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα. Διέθετε πολύ καλά αντανακλαστικά και ταχύτητα στις επεμβάσεις του. Στον Άρη έμεινε μέχρι το 2002 όταν και μετακόμισε στον Ολυμπιακό. Με την ομάδα του Πειραιά στέφθηκε πρωταθλητής το 2003. Το 2004 πήγε στην Ιταλία και την Κάλιαρι αλλά δεν μπόρεσε να καθιερωθεί και μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Ηρακλή. Τα χρόνια στον «γηραιό» ήταν τα χειρότερα της καριέρας του που έδειχνε ότι έχει φτάσει στο τέλος της. Ωστόσο το 2008 υπέγραψε συμβόλαιο με την Καβάλα όπου και έκλεισε την ποδοσφαιρική του θητεία το 2011. Στην εθνική έπαιξε 6 φορές και ήταν στην αποστολή της ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ

Ο Παναγιώτης Κελεσίδης τα χρόνια που μεσουρανούσε

Ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών στην Ελλάδα ο οποίος διέπρεψε την δεκαετία του ’70. Ήταν πολύ εντυπωσιακός στις επεμβάσεις του τόσο στα ψηλά όσο και στα χαμηλά σουτ, ενώ διέθετε ταχύτητα και πολύ καλά αντανακλαστικά που του έδιναν καλές πιθανότητες και στις αποκρούσεις των πέναλτι Ξεκίνησε την καριέρα του στον Πανσερραϊκό και το 1972 ο Νίκος Γουλανδρής τον πήρε στον Ολυμπιακό. Ήταν μέλος της ομάδας που πήρε τα τρία σερί πρωταθλήματα (1973, 1974, 1975) αλλά και τα δύο Κύπελλα (1973, 1975). Το 1979 έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε στην Προοδευτική όπου και σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Στην εθνική ομάδα είχε μόνο 7 συμμετοχές, αριθμός δυσανάλογος με την αξία του, ο λόγος ήταν οι συχνοί τραυματισμοί του.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΑΤΟΣ

Ο πρώτος σημαντικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού την μεταπολεμική περίοδο. Μπορεί να μην ήταν πολύ θεαματικός ηταν όμως ουσιαστικός καθώς είχε την ικανότητα να είναι πάντα στο σωστό μέρος και να σταματάει έγκαιρα τις επιθέσεις των αντιπάλων. Αυτή του η ικανότητα έδινε μεγάλη σιγουριά στους συμπαίκτες του και βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει αρκετούς τίτλους. Με τον Ολυμπιακό πήρε 4 πρωταθλήματα (1948, 1951, 1954, 1955) και 4 Κύπελλα (1951, 1952, 1953,1954). Την φανέλα της εθνικής ομάδας την φόρεσε 3 φορές.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο Βασίλης Κωνσταντίνου σε ντέρμπι αιωνίων την δεκαετία του ’70

Εξαιρετικός τερματοφύλακας που διέθετε τα πάντα (ταχύτητα, ευλυγυσία, αλτικότητα, αντίληψη, σταθερότητα) εκτός από μπόι. Αγωνίστηκε για πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό όπου μαζί με τον Τάκη Οικονομόπουλο συνέθεσαν το κορυφαίο δίδυμο τερματοφυλάκων στην ιστορία της ομάδας κι ένα από τα καλύτερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με το «τριφύλλι» κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1969, 1970, 1972, 1977) και 2 Κύπελλα (1977, 1982). Στην πορεία για τον τελικό του Πρωταθλητριών του 1971 έπαιξε στην ρεβάνς με τον Ερυθρό Αστέρα στα ημιτελικά. Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε 28 φορές και ήταν ο βασικός τερματοφύλακας στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980.

ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΝΤΑΛΟΖΗΣ

Ο «αγριόγατος των διχτυών» Στάθης Μανταλόζης

Από τις πιο θρυλικές μορφές του ποδοσφαίρου μας στην θέση του τερματοφύλακα, διέπρεψε στην δεκαετία του ’50. Οι ενέργειες του μέσα στο γήπεδο ήταν εκπληκτικές καθώς εκτινασόταν σαν ελατήριο από την μία άκρη του τέρματος στην άλλη και χάριζε πολύ όμορφο θέαμα. Έμεινε γνωστός με το παρατσούκλι «ιπτάμενος αγριόγατος» λόγω των πολύ θεαματικών αποκρούσεων του. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Ολυμπιακό Πασαλιμανίου και από κει πήγε στον Ολυμπιακό αλλά δεν μπόρεσε να καθιερωθεί και σύντομα μετακόμισε στον Εθνικό όπου και έχτισε τον μύθο του. Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε 10 φορές.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΗΝΟΥ

Ο Αντώνης Μήνου

Πολύ σταθερός τερματοφύλακας και πολύ σοβαρός που έκανε μια αξιόλογη καριέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα για περισσότερα από 15 χρόνια. Μπορεί να μην ξεσήκωνε τα πλήθη όπως κάποιοι άλλοι αλλά ήταν εγγύηση κάτω από τα δοκάρια. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Αλμωπό Αριδαίας αλλά το 1980 τον πήρε η Καστοριά για να καλύψει το κενό του Νίκου Σαργκάνη. Στους «γουναράδες» έμεινε 2 χρόνια και το 1982 πήγε στον Παναθηναϊκό. Με τους «πράσινους» πήρε 2 πρωταθλήματα (1984, 1986) και 3 Κύπελλα (1984, 1986, 1988). Στην συνέχεια μετακόμισε στην ΑΕΚ όπου έμεινε μέχρι το 1993 και βοήθησε την ομάδα του να πάρει το πρωτάθλημα το 1992 και το 1993. Έκλεισε την πλούσια καριέρα του στον Απόλλωνα συμβάλοντας στην έξοδο της ομάδας στην Ευρώπη το 1995 για πρώτη φορά στην ιστορία της. Στην εθνική ομάδα έπαιξε 16 φορές και αγωνίστηκε στο Μουντιάλ του 1994.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ

Ο Αντώνης Νικοπολίδης καθοδηγεί την άμυνα του

Ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας τερματοφύλακας και σίγουρα ο πιο επιτυχημένος από πλευράς τίτλων και διακρίσεων. Πολύ σταθερός με σωστές τοποθετήσεις ενέπνεε σιγουριά στους συμπαίκτες του. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Αναγέννηση Άρτας και το 1989 πήγε στον Παναθηναϊκό όπου ολόκληρη σχεδόν την δεκαετία του ’90 ήταν στην σκιά του Γιόζεφ Βάντζικ. Μετά την αποχώρηση του Πολωνού καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε 5 πρωταθλήματα (1990, 1991, 1995, 1996, 2004) και 5 Κύπελλα (1991, 1993, 1994, 1995, 2004). Το 2004 πάντως είχε έρθει σε ρήξη με την διοίκηση του Παναθηναϊκού και πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό όπου επίσης διέγραψε μια πολύ καλή πορεία κατακτώντας 6 πρωταθλήματα (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011) και 4 Κύπελλα (2005, 2006, 2008, 2009). Πολύ ξεχωριστό για τον Αντώνη Νικοπολίδη είναι και το κεφάλαιο εθνική ομάδα καθώς ήταν ο βασικός τερματοφύλακας στο θριαμβευτικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, ενώ αγωνίστηκε και το 2008. Συνολικά είχε 90 συμμετοχές με το εθνόσημο τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο τερματοφύλακα.

ΣΠΥΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Σπύρος Οικονομόπουλος

Είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα υπομονής καθώς αγωνίστηκε στην ΑΕΚ για πάρα πολλά χρόνια και αν και διέθετε τα προσόντα δεν μπορούσε να βρει θέση βασικού ολόκληρη την δεκαετία του ’80. Τερματοφύλακας με πολύ σωστές τοποθετήσεις και αντίληψη στο παιχνίδι του πήγε στην ΑΕΚ το 1980 αλλά χρειάστηκε να έρθει ο Μπάγεβιτς το 1988 σαν προπονητής για να τον καθιερώσει στην βασική ενδεκάδα. Ο Οικονομόπουλος εκείνη την σεζόν πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις και ήταν από τους βασικούς συντελεστές της κατάκτηησης του πρωταθλήματος το 1989. Στην ΑΕΚ έμεινε μέχρι το 1995 και πήρε άλλα 3 πρωταθλήματα (1992, 1993, 1994) έχοντας όμως χάσει και πάλι την θέση του βασικού από τους Μήνου και Ατματζίδη. Επίσης πήρε κι ένα Κύπελλο το 1983. Με την εθνική ομάδα είχε 12 συμμετοχές.

Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ.