Ο Ήρωάς μας…

Είμαι περήφανος για τους φίλους μου… Γι’ αυτούς που μεγάλωσα από παιδί, αλλά και για εκείνους που γνώρισα στην πορεία… Θεωρώ τη φιλία τον πιο ισχυρό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων και είναι αναμφίβολα τυχερός όποιος τη βιώνει στην αληθινή της διάσταση… Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να γερνάς και να χαίρεσαι με τα κατορθώματα των ανθρώπων που συμπορεύτηκες κάποια στιγμή στη ζωή σου…

• 

  Γράφει ο Σταύρος Αλευρογιάννης

Ο Γιώργος είναι ένας από αυτούς… Παίξαμε μπάσκετ μαζί, πήγαμε σε πάρτι, ήπιαμε, μιλήσαμε για ποδόσφαιρο, για γκόμενες… ΑΕΚτζής της σκεπαστής και ροκάς παλιάς εποχής…

Ακόμα έχω την εικόνα του με το μπουφάν το φλάιτ με τις κονκάρδες Metallica και Scorpions, το στενό τζιν και τις αρβύλες με το σίδερο στη μύτη. Αν και πνεύμα αντιλογίας, πωρωνόταν με ό,τι καταπιανόταν και ό,τι κι αν ήταν αυτό το έκανε με απαράμιλλο πάθος… Αλεξιπτωτιστής στο στρατό, που σε κάποιο άλμα έσπασε το πόδι του, αλλά τόσο «σκύλος» που τρεις μέρες αφότου έβγαλε το γύψο, παίξαμε μπάλα και σούταρε καραβολίδες… Εννοείται συνέχισε τις πτώσεις και απολύθηκε έχοντας την πουλάδα του παράσημο…

Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια και λόγω συνθηκών χαθήκαμε… Γάμοι, οικογένειες, παιδιά, αλλαγή πόλης… Καταστάσεις που αδιαμφισβήτητα σε απομακρύνουν από τον άλλο… Μπορεί να μην υπάρχει η επαφή του παρελθόντος, ωστόσο η εκτίμηση και η έγνοια μου παραμένει δυνατή…

Ο Γιώργος σήμερα είναι από τους λίγους ανθρώπους που ζηλεύω… Αυτό που κάνει χρειάζεται δύναμη σωματική, μα κυρίως ψυχική… Δεν ξέρω αν την έχω, γι΄ αυτό τον θαυμάζω… Είναι από τους λίγους φίλους μου που θεωρώ πρότυπο… Είναι ο ήρωας μου, αλλά δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να του το πω… Όχι μόνο τώρα, αλλά από την πρώτη στιγμή που επέλεξε να ακολουθήσει το επάγγελμά του…

Ο Γιώργος είναι μέλος της ομάδας της ΕΜΑΚ που αυτή τη στιγμή ψάχνει ζωές στα συντρίμμια στη γειτονική Τουρκία… Αυτές τις ώρες ο δικός μου ήρωας, είναι ήρωας για όλο τον κόσμο…

Πώς μπορώ να μην είμαι περήφανος για έναν τέτοιο φίλο;