Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχασε σήμερα έναν από τους πιο σημαντικούς του ανθρώπους. Ο Γιάννης Κόλλιας, σε ηλικία 92 ετών, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά που χαράχτηκε στις καρδιές χιλιάδων παικτών και φιλάθλων.
Ο Κόλλιας ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που δούλεψαν στη σκιά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χτίζοντας υπομονετικά το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η προπονητική του πορεία ήταν αφιερωμένη κυρίως στις μικρές εθνικές ομάδες, εκεί όπου διαμορφώνονται οι χαρακτήρες και οι ταλαντούχοι νέοι μετατρέπονται σε ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές.
Ο δάσκαλος της χρυσής γενιάς
Στα χρόνια που προηγήθηκαν του θριάμβου του Euro 2004, ο Κόλλιας ήταν ο προπονητής που κράτησε στα χέρια του τα όνειρα νεαρών παικτών στις Εθνικές Νέων και Ελπίδων. Πολλοί από εκείνους τους νέους που πέρασαν από τα χέρια του, που άκουσαν τις συμβουλές του, που έμαθαν από τη δουλειά και την αφοσίωσή του, ήταν αυτοί που λίγα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2004, έγραψαν την πιο λαμπερή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δεν βρέθηκε στον πάγκο εκείνο το μαγικό καλοκαίρι στην Πορτογαλία, αλλά το στίγμα του ήταν εκεί. Στην πειθαρχία, στην ταπεινότητα, στο ομαδικό πνεύμα που είχε φυτέψει σε εκείνα τα παιδιά όταν ήταν ακόμα ανώνυμα ταλέντα.
Ο κυρ-Γιάννης ήταν ο "ήρωας" όλης της "παλιοπαρέας" της Εθνικής Ελπίδων του Ελευθερόπουλου, του Μαυρογενίδη, του Δέλλα, του Γκούμα, του Μπασινά, του εξαιρετικά ταλαντούχου αλλά άτυχου Δερμιτζάκη, του Λυμπερόπουλου, του πρόωρα χαμένου Κατσούρη, του Καραγκούνη και τόσων άλλων. Ένας δεύτερος πατέρας για όλα τα παιδιά, εκ των οποίων καποια απογείωσαν στη συνέχεια την καριέρα τους μέχρι το... ζενίθ (Euro 2004).
Ο Γιάννης Κόλλιας αφιέρωσε πάνω από μισό αιώνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ανέλαβε την Εθνική Νέων από το 1971 έως το 1975, θέτοντας από νωρίς τα θεμέλια μιας μακράς και επιτυχημένης πορείας στις μικρές εθνικές κατηγορίες. Η δουλειά του στην Εθνική Ελπίδων ήταν ιδιαίτερα σημαντική - το 1998 οδήγησε την ομάδα μέχρι τον τελικό του EURO U21, όπου η Ελλάδα ηττήθηκε οριακά από την Ισπανία με 1-0. Ήταν μια στιγμή που έδειξε τις δυνατότητες της ελληνικής νεολαίας στη διεθνή σκηνή.
Η προπονητική του καριέρα εκτεινόταν πολύ πέρα από τις εθνικές ομάδες. Πέρασε από τους πάγκους πολλών σωματείων του ελληνικού ποδοσφαίρου: ο Πιερικός, ο Ολυμπιακός Βόλου, η Κόρινθος, η Νίκη Βόλου, ο Παναργειακός, ο Ηρακλής, η Καλαμάτα, η Καβάλα, ο Αιγάλεω, η Κέρκυρα, ο Άρης, η Λάρισα. Διετέλεσε μάλιστα και υπηρεσιακός προπονητής του Ολυμπιακού το 2003. Σε κάθε στάση της πορείας του άφηνε κάτι πολύτιμο: τη γνώση, την εμπειρία, την αγάπη για το παιχνίδι.
Σήμερα, καθώς το ελληνικό ποδόσφαιρο αποχαιρετά τον Γιάννη Κόλλια, αποχαιρετά έναν άνθρωπο που ενσάρκωνε τις αξίες που κάνουν μια ομάδα σπουδαία: τη σκληρή δουλειά, την ταπεινότητα, την υπομονή, το πάθος. Δεν υπήρξε φιγούρα των φώτων, δεν κυνήγησε τη δόξα. Αγάπησε το ποδόσφαιρο με τον πιο γνήσιο τρόπο - διδάσκοντας, καθοδηγώντας, εμπνέοντας.
Οι παίκτες που πέρασαν από τα χέρια του, οι συνεργάτες του, οι φίλοι του, όλοι θα θυμούνται έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στο άθλημα που αγάπησε. Και κάπου, σε μια γωνιά της ιστορίας, το όνομά του θα μένει συνδεδεμένο με εκείνη τη χρυσή γενιά που έκανε μια χώρα ολόκληρη να πιστέψει στα όνειρα.
Καλό ταξίδι, δάσκαλε. Το μάθημά σου παραμένει αιώνιο...
Γιάννης Κόλλιας (1933-2025)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Κάνε σχόλιο